Πάνω στις ψηλές κορυφές των Αιτωλικών βουνών και δίπλα στις πλαγιές τη κοίτης του ποταμού Εύηνου, ζούσε ένας θαυμαστός γίγαντας, βοσκός ταύρων και αγελάδων, ο Τίτορμος. Γεννήθηκε και έζησε σ’ εκείνα τα ψηλά βουνά και ποτέ δεν κατέβηκε σε κατοικημένους και πολιτισμένους τόπους γιατί ένιωθε μια αντιπάθεια για την κοινωνική ζωή και ήταν ευχαριστημένος στην μοναξιά του ανάμεσα στα δικά του ζωντανά και στα άγρια θηρία. Ήταν όμως ευγενικός και ντροπαλός σαν μικρό παιδί. Στις αρετές του ήταν ακόμη η τεράστια δύναμή του, η σεμνότητα και η ταπεινότητά του, ο σεβασμός, η φιλοξενία που παρείχε και η απλότητα που τον χαρακτήριζε. Ο Τίτορμος αποτέλεσε το σύμβολο της ομάδας της Αιτωλίας, τον Παναιτωλικό, που συμμετείχε στο πένθος της χώρας με το συγκλονιστικό πανό που τον απεικόνιζε να κρατάει στην αγκαλιά του το άψυχο κορμί του δολοφονημένου Άλκη.
Ο Άλκης μας πάλι δεν είχε καμιά αντιπάθεια για την κοινωνική ζωή, μόνο που δεν ήξερε ότι στην πολιτισμένη Θεσσαλονίκη κυκλοφορούσαν τέρατα που αποδείχθηκαν χειρότερα από τα άγρια ζώα που συντρόφευαν τον Τίτορμο. Δεν τον γνώριζα τον Άλκη αλλά πόσο μου μοιάζει με τον μυθικό ήρωα; Ο Χρήστος Παπανίκος αποτύπωσε με τη δύναμη της τέχνης του την εικόνα που συγκλόνισε όλο το Πανελλήνιο και δικό μας χρέος ήταν το πανό αυτό να έρθει και να πάρει θέση στο γήπεδο της ομάδας που αγαπούσε ο Άλκης μας και στο όνομα της δολοφονήθηκε. Σε ευχαριστούμε Παναιτωλικέ, σε ευχαριστούμε Αλέξανδρε που το έφερες. Κι εσύ Τίτορμε να τον προσέχεις τον Άλκη μας εκεί στις ψηλές κορυφές των Αιτωλικών βουνών αν και ξέρουμε ότι βρίσκεται πλέον σε καλά χέρια…
Μανώλης Ανδρεαδάκης
